ԿՅԱՆՔԻ ՃԱՆԱՊԱՐՀԸ`  ԴԺՈԽՔԻ  ԳՈՒՅՆԵՐՈՎ

Պատում Գ Բացվել էր կյանքի ճանապարհը, բացվել էր` ոչ թե ուրախություն պարգևելու, այլ միայն մեր ցավն ու կսկիծը բազմապատկելու համար: Հազարամյակների պատմություն ունեցող բնիկ իմ ժողովուրդը թողնում էր հողը հայրենական ու դառնում վտարանդի: Ո՞վ էր մեղավոր… Այդ պահին այս հարցը կոնկրետ պատասխան չուներ, միայն համոզված էինք, որ Արցախին մենակ թողեցին, մայր հայրենիքը ոչինչ չարեց` կանխելու … Մանրամասն

ՍԻԶԻՓՈՍԻ ԱՌԱՍՊԵԼԸ՝  ԿԱՐԵՎՈՐԻ ՀԱՄԱՐ

ԺԵՐԱՐԴ  ԳԵՐԳԵՐՅԱՆ

Ժերարդ Գերգերյանը միջազգային իրավունքի առաջադեմ ուսումնասիրություններ է կատարել Փարիզի Ասասի համալսարանում, Փարիզի Քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտում, հոգեբանություն է ուսումնասիրել Փարիզի Դեկարտի համալսարանում:  Փարիզի Բարո փաստաբան է, զբաղեցրել է ղեկավար պաշտոններ մի շարք միջազգային ընկերություններում:

Մանրամասն

ԿՅԱՆՔԻ ՃԱՆԱՊԱՐՀԸ` ԴԺՈԽՔԻ  ԳՈՒՅՆԵՐՈՎ

Պատում Բ

                Մութը խտանում էր, սարսափը` ահագնանում: Թևաթափ ու թևակոտոր դուրս եկանք տնից` մարող ճրագի պես հույսը հավատ դարձրած:

                Գյուղամիջում մարդկանց բազմություն էր հավաքվել, որին հերթով ավտոբուսներում էին տեղավորում երիտասարդ տղամարդիկ: Աղմուկ-աղաղակ չկար, բոլորը ահից սսկվել էին: Հուսահատ ու ահաբեկ դեմքերով իրար էին նայում մարդիկ , ու ոչինչ չէին խոսում: Ներսումս փլվում, փշրվում են վերջին հույսերս, բայց, միևնույն է, ոչինչ չէի զգում…

Մանրամասն

«ԼՈՒՍԱՐԱՐ»-Ի  ՄԵԾԱՀՈԳԻ  ԲԱՐԵՐԱՐԸ

Երվանդ Նահիկյանը ֆրանս-ամերիկացի ազգությամբ հայ ճարտարապետ է։ Նահիկյանների ընտանիքի ողբերգությունից վերածնունդ ապրած ճանապարհի պատմությունն արտացոլում է դարեր շարունակ իրենց նախնիների հողի  վրա ապրած, և Օսմանյան կայսրության կողմից ցեղասպանության զոհ դարձած բազմաթիվ հայ ընտանիքների տառապալից կյանքը։                 Այդ մռայլ պատմությունը սկսվում է 19-րդ դարի վերջից: Երվանդի մեծ պապը՝ Տեր Վահրամ Նահիկյանը, Խարբերդում քահանա էր: Քրիստոնեական հավատքից … Մանրամասն

ԿՅԱՆՔԻ ՃԱՆԱՊԱՐՀԸ` ԴԺՈԽԱՅԻՆ ԳՈՒՅՆԵՐՈՎ

Երբեք չեմ հրապուրվել դեպքերն ու իրադարձությունները անմիջական տպավորության տակ արձանագրելով: Դրանք նախ պիտի կարողանայի մարսել, այնուհետև թղթին հանձնել: Մտքերս փոթորկված ծովում հայտնված նավի բեկորների պես այս ու այն կողմ են թռչում, ու հավաքել չի լինում: Փոթորկված հոգիս էլ պատեպատ է տալիս իրեն ու խաղաղ անկյուն չգտնելովª չի հանգրվանում ոչ մի տեղ: Մեկ ծառս է լինում  … Մանրամասն

ԱՐԿԸ  ԽՓԱԾ  ՏԵՂԸ  ՉԻ  ԽՓՈՒՄ

/Պատմվածք/

Շատ բարձրում, երևի Աստծուն մերձ տարածքում, միալար դզզում էր անօդաչուն: Ուշանում էր պայթյունը՝ խնայելով ինչ-որ մեկին, որի մտքում այդ պահին գուցե թե իրենց տնամերձ բանջարանոցում ակոսի մեջ թեք ընկած բահն էր` ճիշտ ինչպես խրամապատին անփույթ հենած ինքնաձիգը: Մեկ ունկաչափ հեռավորության վրա անթիրախ Ճարճատյուն կար, որը Վանոյի աջ ականջի խլության մեջ լսելի չէր, դրա համար էլ նա ինքնաձիգի ճարճատյունից մեկ հերց բարձր ձայնով պատմում էր նախորդ մարտերից թերի մնացած խառը պատմություններ: Լարվածությունը մեղմելու լավագույն միջոցը Վանոյին չլսելն էր, հատկապես որ կրակահերթից մեկ հերց բարձր տեմբրով նրա ձայնը գերանդու նման սլլում էր՝ կասեցնելով խրամատ խուժող մահվան թանձր հոտը:

Մանրամասն

Հերթերի մասին և՝ ոչ միայն

Ութ ամսից ավելի շրջափակման մեջ գտնվող շատ արցախցիների նյարդերը կարծեք սկսել են տեղի տալ հերթերի պատճառով: Սկզբում դրանք բանջարեղենի ու մրգերի համար էին, անգամ՝ կտրոնային համակարգ մտցնելուց հետո: Իսկ ապրիլ ամսից ադրբեջանցիների կողմից Հակարիի կամրջի վրա ապօրինի անցակետ դնելուց  և  հունիսի 15-ից Հայաստանից Արցախ  և հակառակ ուղղությամբ շարժը կասեցնելուց հետո արցախցիները հայտնվեցին լիակատար շրջափակման մեջ՝ … Մանրամասն