ՄԱՅՐԱՄՈՒՏԻ ՄԻՋՈՎ
Հրանտ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆ Մառ մայրամուտին մի լույս է վառվել սառն հորիզոնում – անծանոթ, հեռու, կայծկլտուն մի լույս, թեպետ գիշերը դեռ չի հորդացել ծանր ու անհաղորդ, մի լույս ինքնատուր շողում է արդեն կույր հորիզոնում.- քո դեմքն եմ հիշում ու մի ջինջ երկիր, քո ձայնն եմ հիշում ու մի լալ երկիր,- ասես կյանքն իրեն դատապարտել է անբեկանելի, ցմահ … Մանրամասն