Ցերեկույթ՝ արցախցի երեխաների մասնակցությամբ

Երևանում գործող «Հուսո տուն» բարեգործական կենտրոնն արդեն 30 տարվա պատմություն ունի։ Հիրավի հուսո տուն է այդ կենտրոնը, որն ստեղծման օրվանից բարեգործական տարբեր ծրագրեր է իրականացրել ու շարունակում է։ Իրականացվող ծրագրերի հիմնական շահառուներն են միայնակ տարեցները, հաշմանդամները, կարիքավոր ընտանիքները, ծնողազուրկ երեխաները և այլոք։ Վերջին տարիներին շահառուների շարքում կան նաև Արցախից բռնի տեղահանվածնեը, սիրիահայեր։ Այսօր առավել է … Մանրամասն

Զաքար ՔԵՇԻՇՅԱՆ. Կմաղթեմ, որ ժողովուրդը չհուսալքվի, չհիասթափվի, որովհետև  որտեղ կամք կա, այնտեղ անպայման հաղթանակ կա

Շուշիի ՚Վարանդաՙ երգչախմբի հիմնադիր-ղեկավար լիբանանահայ  Զաքար Քեշիշյանը մոտ երկու ամիս է, ինչ Երևանում է՝ շարունակելու համար ավելի քան 32 տարի առաջ Շուշիում սկսած առաքելությունը: Մեր հարցազրույցը Զաքար ՔԵՇԻՇՅԱՆԻ հետ, որը կայացել է Հովհաննես Թումանյանի թանգարանում: – Մի տեսակ անսովոր է ու ոչ բնական. Զաքար Քեշիշյանը հերթական անգամ գալիս է Հայաստան ու Շուշի չի կարողանում գնալ։ … Մանրամասն

ՈՒՍՈՒՑԻՉԸ՝  ԵԶԱԿԻ ԴԵՄՔ ԴՊՐՈՑՈՒՄ

Գիտակցական կյանքիս չորս ու կես տասնյակից ավելի տարիները նվիրված են եղել հայկական Արցախի դպրոցում կրթվող ու դաստիարակվող մատաղ սերնդին հայ ու հայեցի պահելու սուրբ առաքելությանը։ Մանկավարժի մասնագիտությունն ինձ համար եղել է օդ ու ջրի պես անհրաժեշտ մի բան։ Դրանց պակասից միշտ շնչահեղձ եմ եղել բառիս ամենախոր իմաստով, և ոգևորվել ու փառավորվել է հոգիս, երբ սնվել … Մանրամասն

ՀԱՅՐԵՆԱԿԱՆՉ

ԺԱՆՆԱ  ԲԵԳԼԱՐՅԱՆ *** Փրկված մի պատառիկ ծննդավայր’ որբ, սուրասայր մամլիչների մեջ առնված, մե՜րկ… Հոշոտված, ծվեն -ծվեն, մոխրացած մի հայրական տուն’ անհասկանալի, մարդկային բանականությանը չհասնող թանձր կեղծիքում’ անորոշ, անորոշ, անորո՜շ… Անմարսելի կորստներից սմքած իննսնամյա հոր անպատասխան հարցերի տակ ճզմված ու գետնամած օրեր’ օտարված, աննպատակ, անե՜լք… Խծաբերդը, Կատարովանքը, Հին Թաղերը հորս հորովելը’ որպես անփոխարինելի մասունք, իրենց հուշերում … Մանրամասն

Սևանա լճի ափին՝ 4-րդ անգամ

Արցախյան 44-օրյա պատերազմից հետո կազմավորված «Միհր» մշակութային կրթամարզական հասարակական կազմակերպությունը, որն այժմ գործում է Երևանի Այգեձոր փողոցում, 2024թ. օգոստոսի սկզբից Սևանա լճի ափին՝ Շողակաթ գյուղի մոտակայքում, իրականացրեց 4-րդ վրանային ճամբարը: 10 օր «Միհր»-ի սաները՝ ճամբարի համակարգող ու պատասխանատու Գոռ Մանուկյանի ղեկավարությամբ, ակտիվ հանգիստն անցկացրեցին այս գեղատեսիլ վայրում՝ հագեցած առօրյայով: «Միհր»-ը կազմավորման օրվանից  իրականացնում է մեծ … Մանրամասն

Ցավի մասին պիտի խոսել

Ցավերը տարբեր են լինում, քանի որ տարբեր են նաև դրանք կրող մարդիկ։ Բայց ցավը չունի համեմատության աստիճաններ։ Դու կարող ես գոռալ, կարող ես լուռ կուչ գալ, դրանից ցավն ավելի կամ պակաս չի դառնում։ Հայրենիքի հանդեպ իր ցավոտ սիրո պատմությամբ այս անգամ մեզ հետ համաձայնեց կիսվել խնապատցի Անահիտ ՇԱՀՐԱՄԱՆՅԱՆԸ։ Մասնագիտությամբ տնտեսագետ է։ Աշխատում էր Ասկերանի մշակույթի … Մանրամասն

ՃԱԿԱՏԱԳՐՈՎ   ՆՄԱՆ… ՄԻԱՍԻՆ` ՄՇԱԿՈՒԹԱՅԻՆ ԳՅՈՒՄՐԻՈՒՄ

Վաղուց   էի նախատեսել` Գյումրի գնալ։  Եվ ահա վերջին օրերին  հարցերը խտացան  շուրջս`  ե՞րբ, ինչո՞ւ, ո՞ւմ մոտ, ո՞վ է նա, քանի՞ օրով… Ի պատասխան այդ հարցերի` ես խոսում էի  ՆՐԱ` ՀՀ վաստակավոր մանկավարժ, պատմության ուսուցչուհի Ռուզաննա Կիրակոսյանի մասին,  որի հետ ծանոթացել էի ՖԲ հարթակում, մի հրաշալի կերպար,  որի հրավերը վաղուց էի ընդունել`  խոստանալով լինել իր տանը` … Մանրամասն

Հովհաննես Թումանյանի ընտանիքը՝ անանց արժեքի մանրակերտ

21-րդ դարի հարափոփոխ և գրեթե անվերահսկելի պայմաններում փոփոխության են ենթարկվում նաև ընտանիքի՝ որպես հասարակական կարևորագույն ինստիտուտի կառուցվածքն ու դիմագիծը: Այսօր էլ շարունակվում են փոխվել ընտանեկան շատ արժեքներ, ընտանիքին ներկայացվող պահանջներ, դերեր ու դերային սպասումներ, միջանձնային հարաբերությունների առանձնահատկություններ և ավանդույթներ: Հայ ընտանիքը իր դարավոր քաղաքակրթության մեջ ապրել է զարգացման երկար գործընթաց և համարվում է ընտանեկան ամենաուժեղ … Մանրամասն

ԱՅՍ ԵՐԿԻՐԸ ՊԱՀԵԼ Է ՊԵՏՔ, ՈՐ  <<ԱՐՑԱԽԸ>> ՉԿՐԿՆՎԻ

Ծանր իրավիճակ էր շրջափակված Արցախում, բայց մենք   աշխատանքի էինք գնում, մեր երեխաները` դպրոց, մանկապարտեզ, երբ  չգիտեինք  ոճրագործ ցեղի կեղտոտ  քայլերը։   Երբեմն ինքս ինձ հարցնում էի` որտեղի՞ց ենք մեծով թե փոքրով ուժ ստանում, որ դիմանում ենք այդ ամենին, ու երբ հետադարձ հայացք  էի  ձգում  հայ ժողովրդի անցյալին, հասկանում էի, որ դարերն են  մեզ պատգամել, որ  … Մանրամասն

ՑԱՎԻ ՄԱՍԻՆ ՊԻՏԻ ԽՈՍԵԼ

“Թունելի վերջում միշտ էլ լույս կա՛՛,-արդեն որերորդ անգամ անցնելով Պուշկինի լեռնանցքի թունելով՝ կրկնում եմ մտովի։ Վանաձոր-Ստեփանավան ճանապարհի խորհրդավոր հատվածն է՝ 1830մ երկարւթյամբ ավտոխճուղային թունելը, որը հաճախակի մնալով առանց էլեկտրական լուսավորության՝ բացարձակ խավարի պայմաններում իմ ուղեղում ակամա զուգորդվում է արցախցու կարգավիճակի հետ։ Փակում եմ աչքերս։ Միևնույն է, այդպես էլ եմ զգալու Բազումի լեռնաշղթայի վրա շողացող լուսատուին, … Մանրամասն