Մանկությունը Տեղահանում եւ պատերազմ: Ս.Դ.-ն ծնվել է 1984թ. հունվարի 20-ին Խորհրդային Ադրբեջանի Բաքու քաղաքում: 4 տարեկանում ականատես է լինում Բաքվում կազմակերպված հայերի ջարդերին եւ ստիպված լինում պապուտատի, ծնողների ու ավագ եղբոր հետ լքել Բաքուն՝ մազապուրծ փրկվելով մասսայական կոտորածից: Նոր բնակության վայր ընտրելու մի քանի տարբերակներ կային, սակայն պապիկի հորդորով նրանք նախընտրում են ապրել Արցախում, քանի … Մանրամասն

Երևանի Քանաքեռ–Զեյթուն վարչական շրջանում գործող «Հուսո տուն բարեգործական կենտրոն» հիմնադրամում հոկտեմբերի 25-ին տոնական եռուզեռ էր։ 1994 թվականից սկսած՝ յուրաքանչյուր տարի այս բարեգործական կառույցը հոկտեմբերի վերջից մինչև մայիս իրագործում է «Գթության խոհանոց» ծրագիրը։ Ծրագրի շահառուներն են Երևան քաղաքի Քանաքեռ–Զեյթուն, Կենտրոն, Էրեբունի և Նորք–Մարաշ վարչական շրջանների միայնակ թոշակառուները, հաշմանդամություն ունեցող անձինք, առանց ծնողական խնամքի մնացած երեխաները և … Մանրամասն

Անցած տարի Արցախից բռնի տեղահանված մեր հայրենակիցներից շատերն ունեն նյութական աջակցության մեծ խնդիր: Այդ ասպարեզում ջանադիր առումով իր գործունեությունն է շարունակում դեռևս Քաշաթաղի վերաբնակեցման առաջին օրերից կազմավորված «Գուրգեն Մելիքյանի՝ Քաշաթաղի բազմազավակ ընտանիքներին հիմնադրամ»-ը (ԳՄՔԲԸՀ): Մինչ Արցախյան 44-օրյա պատերազմը, հիմնադրամը ծավալուն աջակցություն էր ցուցաբերում Քաշաթաղի շրջանում բնակվող բազմազավակ ընտանիքներին, ինչպես նաև՝ սոցիալապես անապահովներին։ Հիմնադրամը տարիներ շարունակ, … Մանրամասն

«Գուրգեն Մելիքյանի՝ Քաշաթաղի բազմազավակ ընտանիքների հիմնադրամի» կատարած գործունեության մասին Արցախում, հատկապես Քաշաթաղի շրջանում, շատ եմ անդրադարձել։ Հիմնադրամն այսօր էլ, իր գործադիր տնօրենի՝ ԵՊՀ արևելագիտության ֆակուլտետի նախկին դեկան, Բերձորի պատվավոր քաղաքացի, Արցախյան ազատամարտին մեծ աջակցություն ցուցաբերած պրոֆեսոր Գուրգեն Մելիքյանի գլխավորությամբ, շարունակում է աջակցել տեղահանված արցախցիներին։ Արցախյան 44-օրյա պատերազմից հետո Քաշաթաղի շրջկենտրոն Բերձորում, հարևան Ներքին Սուս և … Մանրամասն

50 տարիների ընթացքում անհնարին թվացող ցանկալի հանդիպումը կուրսեցիներով օրեցօր դառնում էր հնարավոր, ու մենք սրտատրոփ այդ հանդիպմանն էինք սպասում։ Արցախի բռնի տեղահանումից հետո ավելի շատ սկսեցինք իրար փնտրել ու կարողացանք կապ հաստատել։ 2020 թվականից հետո, երբ Քարվաճառն էլ նվիրեցին թշնամուն, ոմանք մնացին Հայաստանում, որոշներն էլ սփռվեցին օտար ափերում /հայի բախտ․․․/։ Քոչվորները եկան, թալանելով տիրոջ իրավունք … Մանրամասն

Մեկ տարի է անցել 2023-ի սեպտեմբերի 19-ի դաժան մարտերից եւ դրան հաջորդած դժբախտություններից մեկից, որ պատուհասեց արցախցիներին. Ստեփանակերտ-Ասկերան ճանապարհի հարակից տարածքում գտնվող բենզինի պահեստում պայթյուն տեղի ունեցավ, որին զոհ դարձան նույնքան մարդիկ, որքան մեկօրյա պատերազմի ժամանակ: Սեպտեմբերի 25-ը դարձավ արցախցիների սեւ օրերից մեկը եւ ավելացավ սեպտեմբերյան չարաբաստիկ դեպքերի ցուցակում: Իսկ պայթյունից հրաշքով փրկվածների համար այդ … Մանրամասն

Արցախի հայաթափման ու բնակչության բռնատեղահանման տարելիցին ընդառաջ արցախցիների մոտ ակտիվացել են տագնապներն ու սթրեսային վիճակները: Իրավիճակի վերապրման համապատկերին շատերի մոտ գլուխ են բարձրացրել հոգեսոմատիկ հիվանդությունները: Արցախցիներն ուղղակիորեն կարիք ունեն հոգեբանական աջակցության, նոր դրական հույզերի ապրման, հոգսերից կտրվելու, ցրվելու եւ պարզապես հանգստանալու: Որքան էլ մղձավանջային թվա իրավիճակը, այնուամենայնիվ ելքեր միշտ էլ կարելի է գտնել թեկուզ ժամանակավոր, … Մանրամասն

Ամեն անգամ Արցախը սրտիս մեջ փայփայած եմ խոսք  գրում։ Ցավախառն են ապրումներս, երբ  խորտակված եմ տեսնում հայրենիքում խաղաղ ապրելու  երազանքները…Հազարավոր   արցախցիների  իրավունքներ խախտվեցին,  երբ  շրջափակման մեջ էինք,  նկուղներում  կուչ եկած,  պատերազմի, բենզինլցակայանի պայթյունի սարսափով, բռնատեղահանության ճանապարհին… Ժամանակի ու տարածության մեջ  երբեմն ինձ մոտ փոխվում է  ես-ի գիտակցումը, ու հայացքս գամվում է մի կետի…  Մտածումներիս խառնարանում  … Մանրամասն